Zenon Żebrowski urodził się na Kurpiach w Surowem, niedaleko Czarni. Do Japonii przybył 24 kwietnia 1930 roku wraz z ojcem Maksymilianem Kolbe, któremu pomagał w zakładaniu polskiej misji katolickiej w Nagasaki. Po zakończeniu II wojny światowej zajął się organizowaniem sierocińców dla japońskich dzieci. Prawie do końca swego życia (zm. w 1982 roku) nie ustawał w niesieniu pomocy biednym i bezdomnym. Jego szczególne uwrażliwienie na ludzką krzywdę i niestrudzona praca na rzecz potrzebujących pomocy spotkały się z ogromnym uznaniem i szacunkiem Japończyków. W 1969 roku został odznaczony Orderem Świętego Skarbu, a w 1979 roku w prefekturze Shizuoka wzniesiono upamiętniający jego działalność monument, autorstwa Adolfa Ryszki i Togashi Hajime. 

Pomnik brata Zeno w Polsce ufundowano 19 lat później, tak jak nowo otwarte muzeum, również w Czarni. Na cokole postać we franciszkańskim habicie trzyma prawą dłoń na ramieniu polskiej dziewczynki w kurpiowskim stroju, a lewą na ramieniu japońskiego chłopca. Poniżej znajduje się tablica z napisem:

Muzeum im.Brata Zenona Żebrowskiego, podobnie jak i pomnik, akcentuje jego związki z oboma krajami: z tym, w którym się urodził i wychował oraz z tym, w którym pracował jako misjonarz przez 52 lata i, w którym na katolickim cmentarzu w mieście Fuchu pod Tokio znajduje się jego grób. Wśród eksponatów znajdziemy bowiem i kurpiowskie stroje ludowe, i wyroby rękodzieła artystycznego z rodzinnych stron brata Zeno, jak i fotografie oraz książki dokumentujące jego pobyt i działalność w Japonii. "Brat Zenon zostawił franciszkański ślad życia i pracy, godny podziwu i naśladowania. Zaświadczył o prawdziwości słów św. Maksymilina: Tylko miłośc jest twórcza" - to słowa ojca Romana Soczewki, archiwisty z Niepokalanowa, obecnego także na otwarciu muzeum, niezwykle trafnie charakteryzujące dokonania polskiego misjonarza.