Dolina Kiso była
od setek lat wykorzystywana do przeprawiania się przez "Góry
centralne" (Alpy Japońskie). Doliną wzdłuż rzeki Kiso, otoczoną wysokimi
górami, wiódł szlak Kisoji, z 11 stacjami (jap. w shukuba, -juku), począwszy od Niekawa-juku (pref.
Nagano) a skończywszy na Magome-juku (pref. Gifu), których liczne gospody i
zajazdy dawały schronienie podróżnym. W epoce Edo Kisoji zostało włączone do
szlaku Nakasendo (droga przez góry centralne), który został stworzony przez
shogunat, aby łączył Kioto, siedzibę cesarza, z ówczesną stolicą kraju, siedzibą
shoguna - Edo.
|
Tsumago-juku,
dolina Kiso
|
Nakasendo
przemieszczali się tragarze dźwigający ładunki, podróżni, czasem przeciagał ze
swą strażą, świtą i tragarzami któryś z władców feudalnych daimyo.
Jej 69
stacji/przystanków shukuba przedstawił na swoich obrazach ukiyo-e Hiroshige, a
wędrujący przez dolinę Kiso poeta Matsuo Basho spisywał swoje refleksje z
podróży w krótkich poematach haiku.
|
|
|
Narai-juku - jeden z 11 przystanków szlaku Kisoji.
|
|
|
|
Sklepy z sake w Narai-juku
|
Dzięki staraniom
fundacji ochrony zabytków kilka z oryginalnych 11 stacji Kisoji i Nakasendo
zachowało w dużej części swój wygląd z epoki Edo. Są to Narai, Tsumago i
Magome. Zachowane kilkusetletnie budynki są konserwowane, aby jak najdłużej
zachowały swój wygląd, a nowe budynki budowane w chronionych obszarach muszą
być zgodne z architekturą epoki Edo.
Rozszerzenie drogi przed honjin Iseya
|
Front gospody Iseya (Narai-juku)
|
Ponieważ szlak Nakasendo był
wyznaczony przez shogunat dla najwyższych rangą władców (cesarza, shoguna,
daimyo) na każdej stacji były zajazdy o roli i wielkości ściśle określonymi
ustawą. Np. w każdym juku największe gospody tzw. honjin, służące do postoju
dla daimyo, musiały być trzy, tak więc trzy rodziny w danej miejscowości
były wyznaczane na prowadzenie honjin. Najsłynniejszy zajazd honjin w
Narai-juku, Iseya, prowadzi działalność po dziś dzień jako pensjonat typu
minshuku. Budynek Iseya, według słów właściciela, spłonął w pożarze ok.
180 lat temu, a po pożarze odbudowany w tej samej postaci służącej podróżnym do
dziś. Przed honjin Iseya droga, która w innych miejscach Narai-juku jest dość
wąska, rozszerza się tworząc rodzaj małego placu - służył on w epoce Edo
orszakowi daimyo jako miejsce zbiórki i punkt, gdzie mogły się mijać grupy
zmierzające w różnych kierunkach.
|
|
Tablica ogłoszeniowa Go-kosatsuba w Tsumago-juku
|
Jak bardzo w epoce Edo każdy aspekt
życia był ściśle regulowany przepisami przypominają zachowane do dziś w
Tsumago-juku, Magome-juku, Narai-juku drewniane tablice kosatsu z wyrytymi w
drewnie nakazami i zakazami ustanowionymi przez władze shogunatu. Przepisy
usiłowały dokładnie regulować każdy aspekt życia, dotyczyły wszystkich i
wszystkiego, począwszy od daimyo, którego obowiązywało podróżowanie z orszakiem
o ściśle ustalonym składzie co do liczby osób, ich roli i stanowiska (co
zmuszało niektórych daimyo do wynajmowania na czas podróży osób do uzupełnienia
brakujących pozycji), poprzez regulowanie struktury i podziału obowiązków
mieszkańców shukuba, a skończywszy na poddanych, którzy byli zobowiązani witać
podróżującego władcę na kolanach i w pokłonie.
Tekst i zdjęcia Hanna Kazahari
|
